مقاله سلاح های شیمیایی و میکروبی
| دسته بندی | پژوهش |
| بازدید ها | 15 |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 10 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 15 |
مقاله سلاح های شیمیایی و میکروبی
قسمتهایی از متن مقاله:
هدیه های مرگ آور قرن بیستم
سلاحهای بیو شیمیایی از جمله خطرناکترین و نابخردانه ترین مصنوعات بشر قرن بیستم هستند که بیم استفاده از آنها هر آن زندگی انسان امروزی را تهدید می کند. سلاحهایی که اثرات مرگبار آنها گاه تا سالها باقی مانده و در بسیاری از مواقع قربانیان خود را اندک اندک به کام مرگ می کشانند. در حال حاضر کشورهای متعددی در جهان وجود دارند که مظنون به تولید و تکثیر این نوع جنگ افزارها هستند؛ اما چنانچه از شواهد و قراین برمی آید، دانش این فناوری مرگبار بیشتر در نزد قدرتهای بزرگ و کشورهای پیشرفته صنعتی یافت می شود. همین قدرتهایی که اکنون آتش جنگ را در همسایگی ما افروخته اند و بدون هیچ آینده نگری هر روز یک سلاح جدید را به خط مقدم جنگ می کشانند.
جنگ افرارهای بیوشیمیایی به 2 بخش سلاحهای میکربی و شیمیایی تقسیم می شوند. در زیر به بررسی اجمالی این دو نوع، نشانه ها و آثار کشنده آنها خواهیم پرداخت. ...
...
کاربرد جنگ افزارهای شیمیایی در جنگ جهانی اول موجب صدمه دیدن بیش از 000/300/1 نفر گردید، که در حدود یکصد هزار نفر از آنان در تکان دهنده ترین وضعی جان باختند. پس از پایان جنگ، با توجه به نفرت و انزجاری که جامعه جهانی از اینگونه سلاح ها داشت و با توجه به اثرات مرگبار آنها، دنیا بر ممنوعیت این سلاح ها به توافق رسید و این توافق به صورت پروتکل منع استفاده از گازهای خفه کننده و سمی و دیگر گازها و روش های جنگی میکروبی نمایان گردید و در 17 ژوئن 1925 در ژنو به امضا رسید که در سال 1928 لازم الاجرا شد.
هر چند که در همان زمان نیز نواقص و ایرادات زیادی در متن پروتکل مشهود بود، از جمله این که متن پروتکل بسیار کلی بوده و شامل بسیاری از انواع سلاح های شیمیایی نگردید و فقط ممنوعیت خود را شامل گازهای خفه کننده و سمی نمود، درثانی پروتکل هیچ گونه ممنوعیتی را برای تولید و ذخیره سازی این سلاح پیش بینی نکرده بود و به مفهوم دیگر، در تولید و انبار سلاح های شیمیایی هیچ گونه ممنوعیتی وجود نداشت و ثالثاً این که پروتکل فاقد ابتدایی ترین اصول یک کنوانسیون بین المللی بود، چه آنکه در پروتکل هیچ گونه مقرراتی برای حل و فصل اختلافات راجع به تخلف از اجرای مقررات آن و چگونگی تصمیم گیری درباره آن نبود، مضافاً این که اساساً پروتکل فاقد مکانیزم لازم برای بازرسی و نظارت بر رعایت مفاد آن و احراز تخلف اعضاء بود، لیکن از آنجائی که علت و فلسفه تنظیم و انعقاد این پروتکل از یک احساس جهانی و در تنفر و انزجار از کاربرد اینگونه سلاح ها ناشی شده بود، لذا جنبه معنوی آنچنان قوی بود که این ایرادات و نواقص زیاد مورد توجه قرار نگیرد، به علاوه اینکه با پذیرش و امضای پروتکل از سوی اکثریت قریب به اتفاق کشورهای عالم، مفاد آن عملاً به صورت قاعده ای در حقوق بین الملل درآمد. ...
....